W czasach panowania ostatnich Jagiellonów i Stefana Batorego najwartościowsza formacja piechoty to zaciężne regimenty landsknechtów. Walczyły w całej Europie, także na polskim żołdzie. W wojnach Batorego z Rosją pojawiła się piechota zorganizowana na wzór węgierski zwana piechotą węgierską, polsko-węgierską lub polską czy piechota wybraniecka, różniąca się od innych formacji metodą zaciągu. W XVII w., tak burzliwym dla Rzeczypospolitej Obojga Narodów, reformy wojskowe Władysława IV wprowadziły podział wojska na autorament (zaciąg) cudzoziemski i narodowy. Dotyczył również piechoty, zorganizowanej na wzór zachodni (piechota nazywana niemiecką) oraz formacji piechoty polskiej autoramentu narodowego. Później w czasach saskich nieliczna armia traciła na wartości stając się typowo dekoracyjną, niezdolną do stawienia oporu potężnym sąsiadom. Piechota w reformach wojskowych Sejmu Wielkiego jest największym rodzajem wojska w polskiej armii. Powstałe po rozbiorach, walczące po stronie Napoleona polskie formacje wojskowe (Legiony Henryka Dąbrowskiego, polskie formacje na żołdzie francuskim oraz armia Księstwa Warszawskiego) walczące od Hiszpanii po Moskwę składały się głównie z piechoty. W armii zależnego od Rosji Królestwa Polskiego dominują formacje piechoty. W wojnie polsko-rosyjskiej 1831 roku głównie na nich spoczywał ciężar walki. Upadek powstania listopadowego kończy istnienie regularnych polskich sił zbrojnych, które ponownie pojawią się w latach I wojny światowej i odzyskaniem przez Polskę niepodległości.
Eksponaty na wystawie pochodzą ze zbiorów Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Muzeum Zamojskiego, Muzeum Fortyfikacji i Broni Arsenał, kolekcji prywatnych. Dzieje piechoty ilustrują liczne grafiki (głównie reprodukcje dzieł powstałych w omawianych epokach). Ekspozycję uzupełniają repliki mundurów polskiej piechoty.
Wystawa czynna jest w zamojskim Arsenale od 12 października 2017 r. do kwietnia 2018 r.
Napisz komentarz
Komentarze