Przenieśmy się na chwilę do połowy XVII wieku. Jaką Polskę widzimy? Jaka jest Rzeczypospolita? Szanowni Państwo, sytuacja jest tragiczna… Polska walczy na kilku frontach, osłabiona najazdem rosyjskim i powstaniami kozackimi, musi jeszcze zmagać się z jedną z najkrwawszych wojen w naszych dziejach i z najbardziej niszczycielskim konfliktem nowożytnej Europy.
Rzeczpospolita nie zdołała odeprzeć militarnie najazdu Szwedów. I rok 1655 to kraj ograbiony, zniszczony, osłabiony ekonomicznie i gospodarczo. Brakuje jedzenie, pól uprawnych, rzemieślników, ludzi do walk, przez kraj przetacza się fala biedy i bardzo złych nastrojów…
I oto, w Tyszowcach, małym ubogim miasteczku rodzi się śmiały i chwalebny zryw, świadczący o przywróceniu w narodzie świadomości i odpowiedzialności za swój kraj 29 grudnia 1655 r. starszyzna wojskowa, polska szlachta a na jej czele hetmani polscy - wielki koronny Stanisław "Rewera" Potocki, polny koronny Stanisław Lanckoroński zawiązali w naszym kościele parafialnym w Tyszowcach, konfederację skierowaną przeciw Szwedom, oraz złożyli przysięgę na wierność królowi polskiemu Janowi Kazimierzowi. Konfederacja Tyszowiecka odniosła zwycięstwo, odparła skutecznie atak Szwedów i już lawinowo za sukcesem tyszowieckim przerodziła się w konfederację generalną, która doprowadziła do uwolnienia Rzeczypospolitej z rąk luterańskich Szwedów. To tu, na naszej ziemi, nasi dzielni przodkowie, nie dali się podpuścić Szwedom i nie uwierzyli w ich szczere intencje w postaci ofiarowanych świec. Te świece, dzisiaj szczególnie przypominają nam o tamtych chwalebnych losach Polski, zapisanych na kartach historii Tyszowiec.
Tak kochani, możemy być dumnymi obywatelami naszej małej ojczyzny. To my przez swoją obywatelską postawę, taką jaką mieli nasi bohaterowie 369 lat temu oddajemy im szacunek za wolny i piękny kraj! I jest mi dzisiaj niezmiernie miło, że jest nas dzisiaj tak dużo, a szczególnie dzieci i młodzieży. Bo to znaczy że dobrze wypełniamy obowiązek nauczania postawy patriotycznej ludzi młodych.
My, dorośli, mamy ten obowiązek i jesteśmy to winni naszym bohaterom; brać czynny udział w uroczystościach państwowych, szkolnych ceremoniach, uczyć dzieci tradycji i historii. Najpierw rodzina budzi w dziecku przywiązanie do Ojczyzny, do swojego miasta, uczy dostrzegać jego piękno, czyli kształtuje uczucia, z których w przyszłości może się zrodzić gorący patriotyzm. Jeśli rodzic będzie szanował flagę i inne symbole narodowe, dumnie śpiewał hymn oraz regularnie uczestniczył w państwowych uroczystościach, to dziecko szybko nauczy się tego i będzie brało przykład z matki czy ojca, ponieważ to rodzice są dla swoich dzieci głównymi wzorami do naśladowania.
W pomocy kształtowania postawy obywatelskiej młodych ludzi ogromny wpływ ma szkoła i nauczyciele. Od najmłodszych lat szkoła uczy wzorców patriotycznych, szanować godło państwowe, flagę i język polski. To nauczyciele pokazują jak się zachować, podczas śpiewania hymnu, szkolnego czy państwowego, by nie naruszać zasad patriotyzmu, i tak aby wszyscy na sali stali się jedną całością. To nauczyciele mają kształtować wyobrażenie ucznia o kulturze narodu, poprzez namacalne Izby Pamięci, organizowanie przedstawień historycznych, pogadanki na tematy historyczne z regionalistami. Także praca społeczna na rzecz szkoły lub lokalnego środowiska, kształtuje postawy obywatelskie. Te treści kultury materialnej, jak wspomnienia o dzisiejszych bohaterach, konfederatach, oddziałują na uczucia uczniów, wzbudzają podziw oraz szacunek dla bohaterstwa i odwagi przodków. Niezwykle ważną rzeczą jest, aby od najmłodszych lat wzbudzać świadomość przynależności dzieci do narodu polskiego..
A wiecie kochani młodzi, kto to jest patriota? Dla naszych dzisiejszych siedemnastowiecznych bohaterów patriotyzm był łatwy do zdefiniowania. Patriotą był ten, kto gotów był oddać życie dla dobra własnej ojczyzny, kto czynnie walczył o jej niepodległość. Ale czy dzisiaj − dawne rozumienie patriotyzmu w dalszym ciągu pozostaje aktualne? Tak, ale dzisiaj nie musicie walczyć szablą.. a współczesny patriota to człowiek, który nie zostawi swojego kraju w potrzebie, będzie starał się w nim czuć jak najlepiej, nie pozwoli na wyśmiewanie się z polskiej kultury i tradycji. Patriota powinien obchodzić z należytą godnością wszystkie święta narodowe. Szanować symbole swojego kraju, wymawiać jego nazwę z dumą. Żyjemy w czasach, w których Polacy już dawno osiągnęli wolność. Nie zwalnia nas to jednak, a szczególnie nauczycieli z obowiązku krzewienia wśród młodych ludzi postaw patriotycznych. Jeśli uroczystość patriotyczna, to biała koszula, piękny apel, inscenizacja przybliżająca temat uroczystości, praca i wspólny wkład nauczyciela i ucznia w stworzenie wyjątkowej scenerii nadającej rangi temu wydarzeniu.
I dzisiejszy dzień moi drodzy, to żywa lekcja w tym miejscu gdzie rodziła się jedna z historii narodu polskiego…. Chciałbym, żeby skłoniło Was to do refleksji nad dorobkiem polskiej cywilizacji, być może ta dzisiejsza uroczystość wzruszy Was, zawstydzi może odniesiecie to do własnego życia i wyciągniecie wnioski? Ta ziemia zakrwawiona od walk, mokra od łez, ta ziemia Was zrodziła, tu są Wasze prawdziwe korzenie, więc dajcie tym bohaterom i tej ziemi, to co macie najcenniejszego…Pamięć!
Dziękuję Wam drodzy goście, którzy wzięliście udział w tym wydarzeniu i przyczyniliście się do stworzenia atmosfery wspólnoty i jedności. Wasza obecność na obchodach święta Konfederacji jest wyrazem waszej miłości do Ojczyzny oraz szacunku dzisiejszych bohaterów. Wspólnie pokazaliśmy, że Tyszowce to nie tylko małe miasteczko na wschodzie Polski, to przede wszystkim wspólnota ludzi oddanych ideałom wolności i dumy z naszej małej ojczyzny.
Robert Bondyra-Burmistrz Tyszowiec
Napisz komentarz
Komentarze